INDUKTOR RUHMKORFFA
Zastosowanie
Przyrządem można się posłużyć przy demonstracji wyładowań elektrycznych w powietrzu, w gazach rozrzedzonych, w rurach katodowych, do wytwarzania fal elektromagnetycznych.
Budowa i zasada działania
Z cienkich, izolowanych drutów z miękkiej stali sporządzono rdzeń ferromagnetyczny, zapobiegający w ten sposób powstawaniu w nim prądów Foucaulta. Uzwojenie pierwotne nawinięte na rdzeniu składa się z kilkudziesięciu zwojów stosunkowo grubego izolowanego drutu miedzianego. Szeregowo z uzwojeniem pierwotnym połączono przerywacz młoteczkowy.
Gdy za pomocą włącznika W zamkniemy obwód, rdzeń magnesuje się i przyciąga młoteczek M umocowany na końcu sprężyny. Sprężyna zostaje odkształcona, odchyla się od końca śrubki S do której wcześniej dotykała. W ten sposób obwód prądu zostaje przerwany, rdzeń traci właściwości magnetyczne. Siła sprężystości, wzbudzona w sprężynie podczas jej odkształcenia, odrywa młoteczek M od rdzenia. Sprężyna powraca do postaci pierwotnej, styka się ze śrubą S i ponownie zamyka obwód.
Na uzwojeniu pierwotnym nawinięte jest uzwojenie wtórne złożone z wielu tysięcy zwojów izolowanego cienkiego drutu, którego końce są połączone z zaciskami na obudowie induktora. Jeżeli zaciski te połączymy przewodem, to w chwili zamykania obwodu pierwotnego powstanie prąd indukcyjny w obwodzie wtórnym. Zgodnie z regułą Lenza kierunek siły elektromotorycznej w tym obwodzie jest przeciwny kierunkowi prądu w obwodzie pierwotnym. Chwili przerwania prądu w obwodzie pierwotnym powstaje w uzwojeniu wtórnym prąd o kierunku zgodnym z kierunkiem prądu, który płynął w obwodzie pierwotnym.
Dopóki włącznik W pozostaje zamknięty, dopóty w obwodzie wtórnym powstaje siła elektromotoryczna indukcji elektromagnetycznej o zmiennym kierunku.
Jeżeli do zacisków podłączymy iskiernik, odległość pomiędzy kuleczkami powinna być mała, wówczas przez powietrze przedzielające kuleczki przeskakują iskry. Oznacza to, że pomiędzy kuleczkami powstaje duża różnica potencjałów.