MIERNIKI MAGNETOELEKTRYCZNE
Zastosowanie
Służą do pomiarów napięci, natężenia prądu elektrycznego
Budowa i zasada działania
Miernikami magnetoelektrycznymi nazywamy mierniki, w których odchylenie organu ruchomego następuje w wyniku współdziałania pola magnetycznego magnesu trwałego i ruchomej cewki, przez którą płynie prąd.
Magnes trwały z nabiegunnikami, wykonanymi ze stali magnetycznie miękkiej, stanowi element nieruchomy miernika. Organem ruchomym jest cewka nawinięta cienkim przewodem miedzianym, izolowanym.
Cewka jest ułożyskowiona w taki sposób, aby jej oś obrotu pokrywała się z osią geometryczną szczeliny obwodu magnetycznego. Do cewki jest przymocowana wskazówka.
Jeżeli przez uzwojenie cewki płynie prąd stały I, doprowadzony przez sprężyny spiralne, w której pole magnetyczne ma stałą indukcję B, działa siła F zgodna ze wzorem F = B I l; l - głębokość zanurzenia boku cewki w polu magnetycznym. Jeżeli przez N oznaczymy liczbę zwojów cewki, to siła F = B I l N. Siła ta działa na obydwa boki cewki, powstaje więc moment napędowy ustroju pomiarowego
M = F a.
Przy czym a oznacza szerokość cewki.
Kąt nachylenia cewki jest proporcjonalny do prądu płynącego przez tę cewkę. Kąt ten określa się za pomocą wskazówki przesuwającej się wzdłuż podziałki.
Miernik magnetoelektryczny jest typowym miernikiem prądu stałego reagującym na zwrot przepływającego prądu. Dlatego też w miernikach magnetoelektrycznych zaznacza się biegunowość jednego z zacisków, np. zacisku plus ( + ).